جهان که فاصله ای
نیست تا ماه
پیاده می روم
اگر انجا خانه ات باشد
عجب دنیای عجیبیست.
رفتن وماندن من به یک نقطه بند بود
زمانی که گفتی /برو/
چقدر عاشقانه می شد.اگز نقطه اش بالا بود.....
دوستت دارم به اندازه ی پلک هایی که در زمان خیال
پردازی هایم زدم وچه بسیار خیالاتی که در زهن پروراندم.